ผะหญาสุภาษิต
พฤติกรรมไม่ควรปฏิบัติ
คัดจาก กาพย์ปู่
ï มีดน้อยฟันเข้า เด็กอวดรู้เกินวัยï ผู้เฒ่ากล่าวคำหาญ เป็นคนแก่มักพูดจาคุยโวโอ้อวด
ï ปูมหลวงบอกยาป้าง คนป่วยบอกยารักษาโรคï แม่ฮ้างบอกยาสะเหน หญิงม้ายบอกยาเสน่ห์ï คนโลเลสอนควมฮู้ คนไม่มีความรู้ไปสอนคนอื่นï คนลบหลู่ชี้บอกทางคุณ คนเนรคุณ ชี้นำให้คนอื่นเกี่ยวกับเรื่อบุญคุณï คนเป็นขุนบอกทางค้า ข้าราชการแนะนำการค้าขายï คนขี่ข้าบอกทางเงิน คนรับใช้คนยากจนบอกแนวทางการหาเงินï คนมั่งมีกินทานบ่ได้ คนร่ำรวย มีแต่ความเห็นแก่ตัวไม่มีการทำบุญทำทานï คนขี้ไฮ้อวดอ้างฮ่างมี คนจนยากไร้อวดอ้างว่าตนเองร่ำรวยï คนเป็นชีหาเงินรับจ้าง เป็นนักบวชพระสงฆ์หรือชีรับจ้างหาเงินï คนอวดอ้างยกย่องว่าโตดี คนอวดอ้างยกย่องตัวเอง เป็นอาจารย์หากินแต่เหล้า คนที่เป็นครูบาอาจารย์ติดสุราï เป็นผู้เฒ่าควมฮู้บ่ถาม เป็นคนแก่ที่สนใจในการเรียนรู้ประสบการณ์ï เป็นสมภารลูกวัดบ่ย้าน เป็นเจ้าอาวาสที่พระลูกวัดไม่ยำเกรง ไม่นับถือ ไม่มีความสามารถในการปกครองï